90’s now of Proleten aus den Neunzigern

‘Die Neunziger’. Dat vond ik altijd al leuker klinken dan ‘De jaren 90’. Het Nederlandse equivalent heeft iets oubolligs. En dat hoort niet, want ik verkeer nog steeds in de veronderstelling dat ‘die Neunziger’ hartstikke hip zijn.

Wellicht een misvatting van mijn eigen generatie, want geef toe: de muziek uit dat decennium is ronduit slecht. Eén voor één worden de titels in ‘foute uren’ gedraaid. En je mag er amper voor uitkomen dat je best wel een ‘happy hardcore typetje’ bent. Want dat staat zo stom.

En toch heb ik afgelopen weekend weer eens met mijn handen in de lucht met een plakkerige spijkerbroek aan mijn kont in een bomvol Berlijns zaaltje gestaan. Eentje waar de toeristen niet komen, omdat er geen hardcore house-dj’s draaien. Er zijn geen darkrooms, en van een ‘alternatieve scene’ kun je ook niet spreken.

Nee, het was eigenlijk wat je een vroeger een ‘disco’ noemde. Met oudere meisjes om me heen wiens haar of té zwart of té blond was. Of in het ergste geval allebei (blond laagje boven zwarte slierten). Die ordinaire sieraden en glittertopjes droegen. En die waarschijnlijk in een echte Berlijnse club geweigerd zouden worden. Het Berlijnse prototype van de ‘Proll’*.

*(Het voert bijna te ver om dat hier te willen uitleggen. Het woord stamt af van ‘Prolet’, en dat was vroeger een benaming van de gewone arbeider, de sociale onderklasse die in het industriële tijdperk het onderspit delfde. Dit soort meisjes zijn de Prolls van deze tijd. Ze zitten ongetwijfeld ergens achter de kassa en hebben bepaalde gedragskenmerken. Net als hun mannen. Die hun bierflesjes ook overdag niet meer loslaten, die altijd gympen onder hun spijkerbroeken dragen. En die met trots een haarpluk blond verven, zonder dat ze meteen op het eigen geslacht hoeven te vallen.)

Afgelopen weekend maakte het dus allemaal niet uit. Want net als al die Prolls ging ook ik uit mijn dak bij het horen van deze of deze muziek. Echte kaskrakers. 15 jaar oud, maar oh zo echt Berlijns. Mijn Berlijn van vroeger. Met stroboscoop (waarom wordt dat licht nu nooit meer aangezet, trouwens? Het is fantastisch om daar op te dansen! En waar is eigenlijk de lasershow gebleven? Ook zo’n goed idee).

Ik kom ervoor uit: i love the Nineties.

Studie Duits erg populair in Utrecht

Studie Duits erg populair
Studie Duits erg populair

Aan de universiteit Utrecht kiezen steeds meer studenten voor Duits. Vorige week werd in de media nog een somber beeld geschetst, omdat de Vrije Universiteit Amsterdam gaat stoppen met die studie.

Maar in de Domstad zijn het voor de zoveelste keer op rij méér aanmeldingen dan in het voorgaande jaar. En die lijn is stijgend. Aber warum?

Verslaggever Ulrike Nagel zocht het uit.

Lees verder “Studie Duits erg populair in Utrecht”

Radio

Mijn journalistieke bestaan begon met radio. Zelfs al ver voor mijn postdoctorale studie. Al besefte ik dat pas veel later.

Op mijn eigen verjaardag ging ik vroeger met mijn knalrode radio (waar ook een klein microfoontje op zat) kleine hoorspellen opnemen met vriendjes. We bedachten miniverhaaltjes en deden ons best om een beetje te acteren (ik herinner me dat we uit het raam stonden te schreeuwen, zodat de stemmen op het kassettebandje ook echt ver weg zouden klinken. Geen idee wat ze daar zes verdiepingen lager van vonden).

Lees verder “Radio”