Journalist | Eindredacteur | Dagvoorzitter | Duitsland-kenner / correspondent | in Hilversum & Berlijn
Diverse verschenen artikelen over Ulrike in tijdschriften of blog posts.
Journalist Ulrike Nagel groeide op in Oost-Berlijn en woont nu in Nederland. In de zesdelige podcastserie ‘Over de muur’ (binnenkort te beluisteren) gaat ze op zoek naar wat er nog van de DDR over is bij de mensen die daar opgroeiden.
Link naar het artikel: https://www.vprogids.nl/podcasts/lees/artikelen/2024/Over-de-Muur–hoe-was-het-om-als-kind-op-te-groeien-in-de-DDR-.html
Op 9 november is het precies 31 jaar geleden: de val van de Berlijnse muur. Ulrike (41) woont samen met haar Nederlandse vriend Jos en hun drie kinderen in Oost-Berlijn en groeide er op. “Het was destijds bizar: in één nacht lagen er allemaal nieuwe producten in de supermarkt.”
Lees het artikel door op het plaatje te klikken (PDF; 1,2 MB)
Lees verder “Artikel Ulrike Nagel in “Flair””Ik was 10 toen de muur viel. Op mijn 5e kwam ik in 1984 in Berlijn wonen. Ik ben geboren aan de Oostzee, in Greifswald, waar mijn ouders studeerden. Destijds gingen heel veel Oost-Duitsers vanuit alle streken naar de hoofdstad van de DDR; mijn moeder kwam uit het noorden, mijn vader uit het zuiden. Berlijn was destijds al de plek waar je moest zijn voor een goede werkplek en dus verhuisden we naar een 2-kamer-appartement met een kolenkachel.
Lees verder “Mijn verhaal over de muur op Berlijnblog.nl”UTRECHT – RTV Utrecht heeft twee NL-Awards gewonnen. Dat zijn de jaarlijkse prijzen voor de beste regionale radio- en televisieproducties.
RTV Utrecht kreeg in de categorie Documentaire een award voor ‘De Koersk’. Deze productie van Erwin Raasveld vertelt het spannende verhaal van de broers Van Seumeren uit De Meern, die op de Barentszee de gezonken kernonderzeeër de Koersk weten te bergen.
Ulrike Nagel en Eva Munnik van RTV Utrecht wonnen de prijs in de categorie Radio Achtergrond. Ze maakten een real life-soap rondom compleet oranje versierde straten in Utrecht en Amersfoort tijdens het WK voetbal van afgelopen zomer.
Tijdens de de ROOS Dagen, het jaarlijkse congres voor regionale programmamakers, zijn de NL-Awards uitgereikt. De prijzen voor de beste producties van regionale omroepen worden jaarlijks uitgereikt. Alle winnaars en hun categorieën staan op de ROOS-website. De winnende en genomineerde programma’s zijn te zien en te beluisteren via de NL-Award-website.
Ik loop inmiddels al vijf jaar rond in Nederland. Onlangs heb ik mijn studie in het noorden verruild voor werk in het westen – een vaak voorkomend verschijnsel voor menig afgestudeerde Nederlander en een bekend fenomeen in Duitsland. Maar ik ben Duitser in Nederland.
Gastcolumn voor het Duitsland Instituut van Ulrike Nagel
Over ‘kassa’ gesproken: waarom zitten achter Nederlandse kassa’s in de supermarkt alleen maar studenten en in Duitsland vaste werknemers? Ik weet sowieso nog niet hoe ik het Nederlandse ‘bijbaanfenomeen’ aan mezelf moet uitleggen. Waar toveren de Nederlanders al die bijbanen vandaan? Als student vind je in Duitsland niet zo makkelijk een bijbaan, omdat dezelfde banen door vaste medewerkers worden vervuld. En dan toch zoveel werkloosheid? Dat snap ik nou niet.
Sinds kort stap ik ook uit op het Centraal Station van Amsterdam. En af en toe ga ik met de metro naar een vriendin. Onder de grond waan ik me in een ander land. Waarom zijn de metro’s in Amsterdam zo verschrikkelijk oud en vies? Deze metro’s passen in mijn hoofd helemaal niet bij het nette, schone, gestructureerde Nederland. De metro’s in Berlijn hebben een warme gele kleur, mooie, nieuwe stoelen en rijden langs schone stations. Ik haat zulke vergelijkingen als Nederlanders ermee aankomen, maar bij de metro’s kan ik niet anders.
Ik typ dit dan wel op een computer, maar elke keer als ik ergens mijn handtekening onder moet zetten, schiet me een nieuwe vraag te binnen. Vaak moet je eerst je eigen naam opschrijven en daarnaast je handtekening. Dat vind ik altijd heel raar, want bij mij zijn die twee dingen gewoon hetzelfde. Bij een Nederlander verschilt het zetten van een handtekening behoorlijk van het opschrijven van een naam. Hoe kan dat? Nederlanders schijnen een handtekening zelfs te ‘oefenen’.
Zo heb ik nog tal van andere vragen: Waarom neemt de Nederlandse krant in de zomer in omvang af en blijft de Duitse krant even dik, terwijl in beide landen sprake is van komkommertijd? Waarom is iemand in Duitsland haast niets waard als hij niet op z’n minst zijn Abitur heeft behaald (en kun je het in Nederland prima met HAVO doen)? Waarom duurt het nu vijf dagen om een pakket of een brief naar Duitsland te sturen en kon dat vroeger binnen twee dagen? Waarom verdwijnt het Nederlandse kabinet in de zomervakantie ook echt meteen maandenlang uit beeld terwijl in Duitsland alle politici in de pers dominant aanwezig blijven?
Fragen über Fragen. Zonder antwoorden. Die moeten we gaan opzoeken. Maar dan wordt de column te lang. En niet denken dat ik zelf te lui ben om al die antwoorden bij al die vragen te zoeken. Ik ben hard bezig. Niet alleen met het stellen van vragen.