Zaken doen in barre tijden (op z’n Berlijns)
Het fietsenhok bij S-Bahnstation Rummelsburg heeft een dak van doorzichtige kunststof. Langs de rand loopt een metalen buis, een afvoer voor de regen. Dat je er ook hele andere dingen mee kan doen, blijkt op maandag middag als ik langsloop om de volgende trein te halen. Een man hangt vlak onder het dak, hij klampt zich vast aan de stangen van het hok. Zonder iets te kunnen zien, graait hij met zijn linker hand in de metalen buis boven zijn hoofd. Hij moet er veel moeite voor doen, want hij kan er van de binnenkant van het hok amper bij. Toch redt hij het net: zijn vingers pakken iets uit de geul: een slof sigaretten.
Een tweede man staat naast hem, type gepensioneerd, muts op tegen de wind, ouderwetse sporttas in de hand, weinig geld in de portemonnee.
Ik zie het uit mijn ooghoek, maar ga mijn trein missen en loop dus verder. Als ik de S-Bahntunnel in draai, merk ik nog net dat de oudere man inmiddels achter me loopt.
Hij doet rustig de rits van zijn tas dicht.
