Blog

Altijd hetzelfde. Je woont in een stad waar mega veel te doen is en je lijst met dingen die je in een paar jaar wilt zien, wordt eigenlijk iedere dag langer. Maar afgelopen weekend lukte het weer even om de vieze borden te laten staan, de kinderen even aan de oppas over te dragen en op de fiets te stappen. Want we wilden iets meer weten over Franz Biberkopf. Wie dat is? De hoofdpersoon van het boek dat journalist Antoine Verbij hier omhoog houdt: Berlin Alexanderplatz. (En we zouden er Buletten bij krijgen, dus ja, dan wil je wel een stukje trappen.)

Lees verder “Bulettenkultur met Franz (en Antoine en Dirk)”

Het is een fijne week met nieuwe technische snufjes. Draaien met de iPhone is nog ‘Neuland’ voor mij, maar Sabine Streich is een soort mentor die je alles kan leren op het gebied van techniek. Opgeleid als fotograaf stond ze aan de wieg van de videojournalistiek, leert de journalisten bij Deutsche Welle nu hoe ze items moeten draaien, met spiegelreflex/DSLR-camera’s, maar tegenwoordig dus niet alleen als VJ (het Duitse camjo, Videojournalist), maar ook als MoJo (mobile Journalism). En dat doet ze zelfs in Namibia, waar de jonge journalisten helemaal geen computers hebben en daarom direct op hun telefoons monteren. 

Lees verder “Draaien in de Berlijnse nazomer”

Het is een cliché. Boeren blijven vooral op hun land en geen paard dat hen de grote stad in krijgt.

Niet perse waar, weet ik nu.

Sinds gister ken ik een aardappelboer die de verre reis vanuit Noordoost-Groningen naar Berlijn aandurfde. Zijn erf staat in Roodeschool, dat is dus niet alleen het Noordoosten van Nederland, maar ook nog eens het Noordoosten van de noordelijkste provincie. En het laatste treinstation van Nederland. Hier stopt alles. (Ok, de Eemshaven heb je ook nog, maar gemakshalve laat ik die voor deze column even achterwege).

Lees verder “Een aardappelboer in Berlijn”

“Boeh”, zeg ik als ik binnenkom door de zware houten deur. Zeven gezichten staren mij verbouwereerd aan vanuit de seminarie-woonkamer. Een daarvan is van mijn oud-collega Michael. “We zitten eigenlijk even in bezinning.”

In bezinning, in bezinning… Wat zou dat nou weer zijn, denk ik. En besef dat ik met mijn drie tassen en mijn vriendelijke bedoelingen iets te vroeg binnen stap. Er was mij een biertje beloofd, een afzakkertje na vier dagen werk. Maar kwart over negen is te vroeg. “Het duurt nog tot kwart voor tien ongeveer, ik zal je laten weten als we klaar zijn.”

Lees verder “Vier dagen embedded”

-12 was het vanmorgen. En strak blauwe lucht.

Dus prachtig licht en reden om naar buiten te gaan.

Voor de kinderen om te sleeën op een dun laagje sneeuw.

Voor mij om foto’s te maken.

Lees verder “Berlijn bevriest”

In oktober vorig jaar maakte ik deze foto. Op vliegveld Bienenfarm in Brandenburg, ten westen van Berlijn, toen we zelf een rondvlucht met een Cessna gingen maken. Op de achtergrond een oude Antonov, prachtig rood glinsterend in de zon. En hij matchte zo goed met de muts van mijn zoon.

Lees verder “Antonov”

Berlijn is maar een dorp.

Dat is niks nieuws, in feite is het een verzameling van allemaal dorpjes. Zo is de stad gegroeid, zo begon het allemaal in de Nikolaiviertel. Het dorpje Cölln en het dorpje Berlin kregen een brug, en toen was er een stad.  Waar steeds meer dorpjes (wijken) bij gingen horen. Die allemaal aan elkaar groeiden. Wie zijn eigen wijk niet uitkomt, noemt het ‘Kiez’ en gedraagt zich behoorlijk hetzelfde als iemand uit een Nederlands, Engels of Frans dorpje. Dorf. Village.

Lees verder “Aardige Duitsers bestaan: Mijn Apotheker!”