Journalist | Eindredacteur | Dagvoorzitter | Duitsland-kenner / correspondent | in Hilversum & Berlijn
Ik ben nu officieel Freelancer. En zoals het woord al zegt: die hebben veel vrije tijd.
Of juist niet dus, want dat lijkt maar zo.
Alle vrije minuten en uren die ik hier thuis doorbreng, springt er een malend raderwerkje aan in mijn hoofd. ‘Jij moet werk zoeken, jij moet werk zoeken, jij moet werk zoeken.’ Oh ja. Dat moet inderdaad.
En dus ging ik dat maar eens doen.
Lees verder “Werk”Het is jeugdsentiment.
Twee weken lang op het witte strand. Volleyballen. Als je er zin in hebt. Boekje lezen. Als je daar zin in hebt. Een haast turquoise zee, blauwe lucht daarboven. En verder schelpen en witte bolletjes met salami. En een stukje komkommer.
Zo ging het altijd. Vroeger. Toen ik klein was.
Lees verder “Urlaub”Daar was ie. Een zomerzonnige zondag. Eindelijk.
Na al het sjouwen, uitpakken, nadenken en organiseren lieten we de boel de boel en begonnen aan ons dit-is-leuk-en-dus-gaan-we-het-doen-lijstje. Genieten van het leven.
Erste Anlaufstelle: Mauerpark.
Lees verder “Berliner Sommersonnenschein”We zijn er.
Vier dagen inpakken met de allerliefste schoonouders (want wie wil nou bij zoiets helpen, wees eerlijk. Nou, zij wilden dat dus.)
Één ochtend de vrachtwagen inladen met zwager A. en neef R. Die laatste ging hem halverwege de dag ook besturen, dus ook zonder hem waren we er nooit gekomen.
Aankomst in Berlijn: 23.15 uur.
Lees verder “Angekommen”Het is weer zo’n belangrijke Duits-Nederlandse dag.
We gingen vanochtend naar het Duitse Konsulat om een paspoort voor onze dochter aan te vragen. Prima moment, dachten we zo.
Lees verder “Twee zielen”We sorteren. Ruimen op. En ordenen de to-do-lijsten in ons hoofd iedere dag opnieuw.
En terwijl we dat doen, beseffen we dat we straks zonder een aantal erg goede handige en mooie Nederlandse dingen moeten overleven. Een opsomming.
Lees verder “Wat ik allemaal zal missen”En dan moeten we nu dus gaan nadenken. Want waar ga we uiteindelijk wonen in een stad met 3,5 miljoen mensen?
De keuze is er reuze.
We kunnen meedoen met de hippe en alom bekende wijken, die uit de Lonely
Planet niet meer zijn weg te slaan. Mitte, Prenzlauer Berg, Kreuzberg.
Veertien jaar geleden wilde ik weg.
Weg uit de grote stad. Weg van mijn ouders. Naar mijn vriendje in Nederland.
Op naar een nieuwe wereld, in mijn uppie. Studeren in een bekende, maar toch ook nog vreemde taal. In het voor mij destijds nog totaal onontgonnen Groningen.
Het duurde even, maar dat kakelverse, nog onwennige landje werd mijn nieuwe thuis. En is dat – zoveel tijd na dato en ondanks alle politieke en economische aardverschuivingen – nog steeds.
Lees verder “Terug naar Berlijn (echt!)”Het is nog maar even geleden. Ik slof hier met mijn tas vol syllabi over de gangen. Trek een geel-blauwe stoel in de kantine van tafel en schuif aan voor een broodje kroket. Destijds nog een exotische explosie op mijn Duitse tong.
Achter de hoge witte deuren met blauwe handvatten zit ik tussen de bankjes te luisteren naar de docent Engels die mij een Brits correct ‘Winnieh the Pouuuuuuuuh’ probeert te ontlokken.
Ik heb het over 1998, het jaar waarin ik aan mijn studie in Groningen begon.
Lees verder “Gastdocent”Vorig jaar stonden we met z’n drieën op een tochtig en koud perron in Hengelo. Op de 24e ‘s ochtends te wachten op onze trein naar Berlijn.
Die kwam niet. Om winterse redenen: de bovenleiding bij Hannover was bevroren. Geen enkele trein naar het Oosten die dag. En alle vierkante meters tussen Zeeland en de Oostzee waren bedekt met dikke meters sneeuw. Geen ontkomen aan.