Ik ben in 1979 geboren in Greifswald, de toenmalige DDR. Vanaf mijn 5e groeide ik op in Oost-Berlijn, tussen de Plattenbauten van Berlin-Marzahn. De val van de muur maakte ik in 1989 als 10-jarige nog bewust mee.
Na mijn eindexamen vertrok ik op mijn 19e voor de liefde en de studie naar Nederland. Na vier jaar communicatiewetenschappen aan de Rijksuniversiteit Groningen sloot ik mijn studietijd af met een postdoctorale opleiding radio- en televisiejournalistiek.
Mijn eerste ervaringen als journalist deed ik op bij Radio 1, voor het programma '1opdemiddag' van de AVRO. Daarna ging ik als redacteur aan de slag bij KRO Reporter, een programma voor onderzoeksjournalistiek.
Uiteindelijk maakte ik de switch naar de regionale zender RTV Utrecht. Daar heb ik vanaf 2006 gewerkt als verslaggever. Voor radio en tv, en met name als camjo - zelfstandig camerajournalist die zelf draait, interviewt en monteert. In 2011 werd ik ook eindredacteur en combineerde ik beide banen. Veel buiten, en soms binnen; ideaal.
Ondertussen heb ik samen met mijn vriend Jos drie kinderen, Max (mei 2008), Lotta (december 2011) en Elise (juli 2016).
In 2012 vertrokken we voor zo’n 8 jaar naar Berlijn, mijn 'oude thuisstad', waar ik als freelance journalist, verslaggever, moderator en correspondent heb gewerkt. Voor de regionale omroep RBB, maar ook voor verschillende Nederlandse media, waaronder RTLNieuws.
Sinds januari 2021 werkte ik weer in Nederland als verslaggever en eindredacteur opnieuw bij RTV Utrecht. In juli 2023 ben ik aan een nieuwe baan begonnen – als coördinator en eindredacteur bij NOS Bureau Regio.
Daarnaast maakte ik in 2024 een podcast “Over de Muur”.
Soms lijkt ook de voor ons zo gewone reis naar Berlijn één grote jetlag.
Donderdag 6.30 uur vliegtuig Weeze, 7.45 uur aankomst Schönefeld. Thuis tweede ontbijt met veel koffie. Max op bed, wij ook. Bijslapen. 14 uur: naar de stad, langs een geplande afspraak. Winkelen. Eten. Laat slapen na een wijntje. Wat lijkt de dag toch lang zo.
Ik vind verjaardagen leuk. En ook al word ik ouder, ik hou na al die jaren ook nog steeds van mijn eigen verjaardag.
Ik krijg dan leuke kadootjes van vrienden, felicitaties, mag taart eten en er valt nog eens een handgeschreven kaartje door de brievenbus. Dit jaar kreeg ik mijn kado van mijn beste Berlijnse vriendin J. al van tevoren. Een blauw, papieren tasje, dichtgeplakt en verzegeld, want het mocht pas op de dag zelf open.
Ik was 9 jaar oud en liep de badkamer in. Waarschijnlijk wilde ik mijn tanden gaan poetsen, want het was avond en bedtijd. Mijn moeder stond voor de spiegel en zei: “Morgen word ik 30”.
Dat is meer dan 20 jaar geleden en toch herinner ik me dat nog heel goed. Vanochtend om 8 uur belde mijn moeder om te feliciteren. Ik vertelde haar het spiegelverhaal. Ze lachte en zei dat ze zich die dag nog kon herinneren. En ook dat dat helemaal niet voelde als 20 jaar geleden.
En ik zit te dubben of dat nou een goed teken of een slecht teken is. Het zal de leeftijd wel zijn.
Bijna een heel jaar heb ik moeten wachten voordat mijn eerste vriendinnen het ook aandurfden: kinderen krijgen.
Nu is het zover en komen er ook meteen twee tegelijk. Vriendin N. ligt nu met dochter Hanne Joella in haar armen te Amstelveen, Nederland. En beste Duitse vriendin J. ligt in Berlijn met zoontje Clemens.
Allebei geboren op 9 april 2009. Om 12.28 uur en om 16.08 uur. Alsof ze het met elkaar hebben afgesproken.
De rechtbank in Utrecht heeft Abdelmallak B. (19) uit Soest veroordeeld tot tien maanden celstraf, waarvan drie maanden voorwaardelijk. De rechtbank vindt dat er genoeg bewijs is waaruit blijkt dat B. een buschauffeur in Soest zwaar lichamelijk letsel heeft toegebracht.
De officier van justitie had een jaar cel geëist, waarvan drie maanden voorwaardelijk.
Volgens de rechtbank is duidelijk geworden dat de verdachte de chauffeur van ‘treiterlijn’ 70 eerst heeft uitgescholden. Toen de bestuurder hem de bus uit wilde zetten, sloeg B. hem in het gezicht. De chauffeur liep een gebroken jukbeen en een verbrijzelde oogkas op.
De rechtbank noemde het onacceptabel dat mensen in publieke dienst hun beroep niet veilig kunnen uitoefenen.
Bekijk de U Vandaag-bijdrage van verslaggever Ulrike Nagel.
De rijstijl van agenten: normaal letten ze op ons, maar nu letten we op hen. Dinsdagavond nog botsten twee politieauto’s op elkaar in het centrum van Utrecht. Kan gebeuren, maar het is niet echt de eerste keer dat agenten betrokken raken bij ongelukken.
Vorig jaar werden alleen al in onze provincie achthonderd ongelukken met politieauto’s geteld, ruim twee per dag dus. Maar dat zijn wel alle incidenten, van de echte ongelukken met gewonden tot krasjes op de buitenspiegel.
Politieagenten kunnen extra rijles nemen. Verslaggever Ulrike Nagel durfde het aan en ging lessen met een diender.
…ter wereld. Die houdt de gemoederen al een paar weken bezig. Her en der hoor je dat onbekenden of vrienden hun snorkelspullen uit de kast trekken en gretig aan een videofilmpje beginnen om een half jaar lang op Hamilton Island met de voetjes in het zeewater te bungelen.
Ulrike Nagel’s item Wie is liftsaboteur ‘Jack de Knipper’?
Zeist – De vele honderden bewoners van de enorme L-flat in Zeist weten inmiddels wel dat de liftsaboteur, alias Jack de Knipper is opgepakt.
Maandenlang legde een 22-jarige man daar verschillende keren de liften stil, één keer zelfs alle zestien. Maar wat bezielde Jack de Knipper? Was hij uit op gevaar, of genoot hij gewoon van zijn vandalisme? De politie laat weinig los…
Bekijk het U Vandaag-item van Ulrike Nagel over ‘Jack de Knipper.’