Blog

Ik heb 2 stemmen, staat er op het briefje. Eentje voor de regionale verkiezingen, en eentje voor de landelijke. Al twee weken lang ligt de bruine envelop met inhoud op de kast te wachten tot ik mijn kruisjes zet.

Volgende week zondag zijn er verkiezingen in Duitsland. En aangezien ik mijn paspoort ondanks uitstekende inburgering in dit kikkerlandje nooit heb afgestaan, en dat ook niet van plan ben, hoor ik nog steeds bij de stemgerechtigde Duitse staatsburgers.

Lees verder “Wie-o-wie”

Eén dag in het jaar mag ik een handtekening uitdelen. Niet onder een formulier, maar echt, in iemands boekje, met een pen die ik krijg aangereikt en het vriendelijke doch dringende verzoek: “Mag ik een handtekening?”.

Lees verder “Onbekend”

Berlijn is booming. Dat is al een paar jaar zo, en het lijkt een eeuwig durende toestand te worden. Ongeveer vier jaar geleden vroegen de eerste collega’s aan mij: waarom ben je daar ooit weggegaan? Mijn antwoord was steevast: nou, omdat de stad in 1998 niet zo heel erg spannend was.

Lees verder “Oben an der Spree”

Hij valt bijna niet op, tussen al die grijze panden in Friedrichshain. Al vaker reed ik er met de auto langs en zag in een flits een oranje molen op de deur. Wat het verder precies was, daar had ik nooit naar gekeken.

Lees verder “Berlijnse kroketten”

Al weken breek ik me het hoofd over iets vrij onbenulligs.
Vriendin K. aan de overkant van de straat is zwanger en aangezien ik eind deze maand een feestje geef en dat al lang weet, ben ik aan het mijmeren over een non-alcoholisch drankje dat ik haar wil voorschotelen.

Iets langer dan een jaar geleden leerde ik dit drankje kennen op het Koninginnedagfeestje van de Bussumse Bazelburen. Die zijn allemaal tien jaar ouder dan ik en hebben al enige ervaring met dikke-buiken-feesten waar je wel graag wilt drinken, maar ja, het mag nou eenmaal niet.

Dan kun je natuurlijk de hele avond aan de cola of de sinas, of appelsap, of nog erger: thee. Op een feestje wil je daar toch eigenlijk niet mee gezien worden, lijkt me.

En daarom is het dus zo mooi dat er een drankje zonder alcohol is die er ook nog een beetje hip bij staat. Vette kleur: oranje met een gouden schittering. Klein flesje dat een geheim lijkt te hebben: wat zou daar toch inzitten?

En tenslotte het belangrijkste: het smaakt! Doet denken aan oranjebitter, maar minder zoet. Lekkerder dan bier, niet te vergelijken met een wijntje, eerder met een likeur. Een echte borrel voor zwangeren dus.

Nu heb ik eindelijk een keer op internet goed gezocht naar het bijna weer vergeten flesje. Bij de volgende boodschappen neem ik er één mee voor vriendin K.. Mag ze het testen. En als het bevalt: sla ik er liters van in.
Je mag er tenslotte eindeloos van drinken!

Soms lijkt ook de voor ons zo gewone reis naar Berlijn één grote jetlag.

Donderdag 6.30 uur vliegtuig Weeze, 7.45 uur aankomst Schönefeld.
Thuis tweede ontbijt met veel koffie.
Max op bed, wij ook. Bijslapen.
14 uur: naar de stad, langs een geplande afspraak.
Winkelen.
Eten.
Laat slapen na een wijntje.
Wat lijkt de dag toch lang zo.

Vrijdag: 13.00 uur afspraak met vriendin J. en baby C. in de Tierpark.
Wandelen tot we moe zijn.
Lekker eten.
22 uur naar de stad.
Biertjeen leuke gesprekken in de S-Bahnbogen.
0.00 uur dakterras bij Weekend.
Cocktails.
3.00 uur Knockout.

Zaterdag:
9.00 uur: Terughollen naar de Tierpark, want knuffel Max kwijt. Niet gevonden. Triest.
12.00 uur proberen bij te slapen.
14.00 uur naar de stad, laatste boodschapjes.
17.00 Feestje Vati verjaardag in DDR-villa.
3.00 uur doodmoe, met dansbenen naar bed.

Zondag:
Uitslapen.
Langs vriendin J.
Langs Omi, Max ophalen.
19.30 uur: Schönefeld.
21.30 uur: vliegen.

0.20 uur exhausted in eigen bed.

Waar stond dat ook alweer?