Het regent. Niks te doen in huis. Bezoek is weg. En dan? In de auto stappen en op naar de zondagse openstelling van de Intratuin.
Lees verder “Kerst”Kerst
Ich bin ein Provinzberliner
Nu weet ik het. Ik ben maar een provinciaaltje. Wat ik stiekem niet graag wil toegeven, staat vandaag gewoon zwart op wit in een Berlijnse krant.
De Berlijner is – anders dan alle bezoekers en toeristen in de stad denken – eigenlijk maar een dorpsbewoner. Verder dan zijn eigen Kiez komt ie niet. Als hij naast een Beier in de S-Bahn zit, walgt ie van zoveel buitenberlijnse invloeden.
Lees verder “Ich bin ein Provinzberliner”Oostduitsers 20 jaar na val van de muur terug in Utrecht
In Utrecht was zondag het festival Niemandsland in Utrecht, waarmee de stad de val van de Berlijnse Muur twintig jaar geleden herdacht. U Vandaag stond daarbij stil met een serie reportages van verslaggever Ulrike Nagel.
Zondag kon u onder meer in de Pniëlkerk in Oog in Al praten met Oostduitsers over hun leven in de voormalige DDR. Deze kerk heeft al jaren een vriendschapsband met een Oostduitse kerk in de deelstaat Thüringen. Voor mensen uit die kerk was Utrecht jaren geleden de eerste westerse stad die ze zagen… en nu zijn ze hier weer terug.
Lees verder “Oostduitsers 20 jaar na val van de muur terug in Utrecht”RTV Utrecht item Voormalig UN-journalist herinnert val van de Muur
UTRECHT – In Utrecht wordt vanaf zaterdag uitgebreid stilgestaan bij de val van de Berlijnse Muur. Aanstaande maandag is dat op de dag af twintig jaar geleden.
Een van de journalisten die er toen letterlijk met zijn neus bovenop stond, was Johan Carbo, destijds chef buitenland redactie van het Utrechts Nieuwsblad. Tegenwoordig geeft hij les op de Hogeschool voor de Journalistiek in Tilburg.
Verslaggever Mark van der Wel sprak met Carbo in het Utrechts Archief.
Lees verder “RTV Utrecht item Voormalig UN-journalist herinnert val van de Muur”RTV Utrecht item Utrechtse theaterstuk herdenkt val van de Muur
UTRECHT – Volgende week maandag, 9 november 2009, is het op de dag af twintig jaar geleden dat de Muur in Berlijn viel. Wereldgeschiedenis.
Verslaggevers Ulrike Nagel en Mark van der Wel maken deze week reportages over de historische gebeurtenis. Vandaag: Tanja Otolski groeide op achter de Berlijnse muur en woont nu in Utrecht. Ze schreef een theaterstuk over haar jeugd in Potsdam, even buiten Berlijn.
Lees verder “RTV Utrecht item Utrechtse theaterstuk herdenkt val van de Muur”Utrecht herdenkt val van Berlijnse Muur
Volgende week maandag, 9 november 2009, is het op de dag af twintig jaar geleden dat de Muur in Berlijn viel. Wereldgeschiedenis.
Utrecht heeft op het eerste gezicht weinig gemeen met de Duitse hoofdstad en de stille revolutie van ’89. Toch wordt de val van de muur hier komend weekend groots herdacht tijdens de Culturele Zondag ‘Niemandsland’.
Ulli draait…
…nu echt overuren. Zo heb je niets, en zo ben je ineens verantwoordelijk voor een reportageserie van vier afleveringen.
Het is mijn eigen schuld. Ik stapte twee weken geleden pas naar de eindredactie om mijn idee van een korte serie over de regionale ‘val van de muur’ te lanceren. Ik was bang dat het niet door zou gaan en daarom wachtte ik wat langer. “Komt ze weer aan met haar Berlijn, hoor.” En: “Niet regionaal genoeg, daar doen we niet aan.” Zo spookte het door mijn hoofd.
Tenslotte viel de muur twintig jaar geleden in Berlijn en niet in Utrecht. En dat het onderwerp bij mij hoog op de agenda staat, betekent nog lang niet dat de rest van Utrecht ernaar wil kijken.
Toch dacht eindredacteur W. daar anders over. Hij is van de ‘oude stempel’, één van de mensen die hun kinderen destijds ongetwijfeld voor de televisie plantte en zei: “Kijken! Dit is geschiedenis. Live!”
En dus mag ik mijn serie nu maken. De eustress slaat toe. Draaien, monteren, in mijn eentje. 4x binnen één week. Daarnaast twee debatten voorbereiden, met boeken over bovengenoemd onderwerp in de aanslag. En een ingelaste zaterdagdienst.
Ik heb het druk en ik ben er blij mee.
Morgen als opkikker een kinderverjaardag bij de buren. Goed voor de afwisseling.
Haargenau
Vroeger, dat was toen ik met nat haar in een groot bad zat. Thuis. De zeep zat in een netje van zacht plastic. Met gaten erin. Gaf een heel stroef gevoel bij het wassen; pas veel later zou het modern worden en ‘peeling’ heten. Had ik dus als kind al, want douchegel of huidolie waren er niet.
En daarna: pakte mijn moeder de huis-, tuin- en keukenschaar om mijn haar te knippen. Kort. Dat vond ze handig. Als ze me nu met lang haar ziet, zegt ze nog wel eens dat ze het zo leuk had gevonden als ik ook als kind… maar nee, vroeger dacht ze daar heel anders over en moest al dat haar er zo snel mogelijk af.
Lees verder “Haargenau”89
De val van de muur komt dichterbij.
Twintig jaar geleden. Het was een donderdag, die 9 november, dat hoef ik niet op te zoeken. Ik was 10 en een half jaar oud en merkte niets van een stille revolutie in Leipzig. Dat er duizenden landgenoten gestrand waren in Hongarije: geen idee. En van Schabowski of de Stasi had ik nog nooit gehoord.
Ik lag lekker boeken te lezen op zes hoog zonder lift. En beluisterde Schallplatten in onze Plattenbauwohnung; zo heten de huizen die begin jaren 80 een einde maakten aan de woningnood.
Lees verder “89”Dubbele tong
Max groeit tweetalig op.
Althans, is de bedoeling. Zijn eerste woord is al twee maanden ‘auto’. Daar kan hij niet zoveel verkeerd mee doen, immers betekent dat in beide talen hetzelfde. Integratie gelukt. Nou ja, voor even.
In het begin was het raar. Ik woon hier al 11 jaar, en spreek inmiddels 14 jaar Nederlands. Zonder accent, durf ik te beweren, al hoor ik er van menig collega nog wel eens een grapje over. Duits spreek ik alleen aan de telefoon of als ik op familiebezoek ben, dus eens in de twee maanden. En dan moet je dus ineens iedere dag, iedere minuut je moedertaal spreken, anders leert Max het niet.
Lees verder “Dubbele tong”