Journalist | Eindredacteur | Dagvoorzitter | Duitsland-kenner / correspondent | in Hilversum & Berlijn
Strooizout is in onze regio schaars geworden met de neerslag en de vorst van de laatste weken. De meeste bouwmarkten hebben geen zak meer in huis.
Bekijk de reportage van verslaggever Ulrike Nagel.
Lees verder “Strooizout schaars na vorst en neerslag”De treinen blijven vannacht tot een uur doorrijden om iedereen te kunnen vervoeren. Als er dan nog gestrande reizigers zijn, wordt geprobeerd om die op een andere manier naar huis te krijgen. Verslaggeefster Ulrike Nagel op station Utrecht Centraal.
Lees verder “NS: ‘Iedereen komt thuis’”Het regent. Niks te doen in huis. Bezoek is weg. En dan? In de auto stappen en op naar de zondagse openstelling van de Intratuin.
Ik was niet de enige met dat briljante idee. Achter het pand stonden mannetjes in oranje hesjes om het verkeer enigszins in goede banen te leiden. Dat was eigenlijk al reden genoeg geweest om weer rechtsomkeert te maken. Maar nee, een paar dingen voor Kerst moest ik vandaag inslaan.
Lees verder “Kerst”Nu weet ik het. Ik ben maar een provinciaaltje. Wat ik stiekem niet graag wil toegeven, staat vandaag gewoon zwart op wit in een Berlijnse krant.
De Berlijner is – anders dan alle bezoekers en toeristen in de stad denken – eigenlijk maar een dorpsbewoner. Verder dan zijn eigen Kiez komt ie niet. Als hij naast een Beier in de S-Bahn zit, walgt ie van zoveel buitenberlijnse invloeden.
Lees verder “Ich bin ein Provinzberliner”In Utrecht was zondag het festival Niemandsland in Utrecht, waarmee de stad de val van de Berlijnse Muur twintig jaar geleden herdacht. U Vandaag stond daarbij stil met een serie reportages van verslaggever Ulrike Nagel.
Zondag kon u onder meer in de Pniëlkerk in Oog in Al praten met Oostduitsers over hun leven in de voormalige DDR. Deze kerk heeft al jaren een vriendschapsband met een Oostduitse kerk in de deelstaat Thüringen. Voor mensen uit die kerk was Utrecht jaren geleden de eerste westerse stad die ze zagen… en nu zijn ze hier weer terug.
Lees verder “Oostduitsers 20 jaar na val van de muur terug in Utrecht”UTRECHT – In Utrecht wordt vanaf zaterdag uitgebreid stilgestaan bij de val van de Berlijnse Muur. Aanstaande maandag is dat op de dag af twintig jaar geleden.
Een van de journalisten die er toen letterlijk met zijn neus bovenop stond, was Johan Carbo, destijds chef buitenland redactie van het Utrechts Nieuwsblad. Tegenwoordig geeft hij les op de Hogeschool voor de Journalistiek in Tilburg.
Verslaggever Mark van der Wel sprak met Carbo in het Utrechts Archief.
Lees verder “RTV Utrecht item Voormalig UN-journalist herinnert val van de Muur”UTRECHT – Volgende week maandag, 9 november 2009, is het op de dag af twintig jaar geleden dat de Muur in Berlijn viel. Wereldgeschiedenis.
Verslaggevers Ulrike Nagel en Mark van der Wel maken deze week reportages over de historische gebeurtenis. Vandaag: Tanja Otolski groeide op achter de Berlijnse muur en woont nu in Utrecht. Ze schreef een theaterstuk over haar jeugd in Potsdam, even buiten Berlijn.
Lees verder “RTV Utrecht item Utrechtse theaterstuk herdenkt val van de Muur”Volgende week maandag, 9 november 2009, is het op de dag af twintig jaar geleden dat de Muur in Berlijn viel. Wereldgeschiedenis.
Utrecht heeft op het eerste gezicht weinig gemeen met de Duitse hoofdstad en de stille revolutie van ’89. Toch wordt de val van de muur hier komend weekend groots herdacht tijdens de Culturele Zondag ‘Niemandsland’.
Bekijk de reportage van Ulrike Nagel.
Lees verder “Utrecht herdenkt val van Berlijnse Muur”…nu echt overuren. Zo heb je niets, en zo ben je ineens verantwoordelijk voor een reportageserie van vier afleveringen.
Het is mijn eigen schuld. Ik stapte twee weken geleden pas naar de eindredactie om mijn idee van een korte serie over de regionale ‘val van de muur’ te lanceren. Ik was bang dat het niet door zou gaan en daarom wachtte ik wat langer. “Komt ze weer aan met haar Berlijn, hoor.” En: “Niet regionaal genoeg, daar doen we niet aan.” Zo spookte het door mijn hoofd.
Lees verder “Ulli draait…”Vroeger, dat was toen ik met nat haar in een groot bad zat. Thuis. De zeep zat in een netje van zacht plastic. Met gaten erin. Gaf een heel stroef gevoel bij het wassen; pas veel later zou het modern worden en ‘peeling’ heten. Had ik dus als kind al, want douchegel of huidolie waren er niet.
Lees verder “Haargenau”