Categorie: Blog Posts

Hij valt bijna niet op, tussen al die grijze panden in Friedrichshain. Al vaker reed ik er met de auto langs en zag in een flits een oranje molen op de deur. Wat het verder precies was, daar had ik nooit naar gekeken.

Tot ik afgelopen donderdag op zoek was naar een onderwerp voor een grappige reportage. Toen schoot ie mij weer te binnen. Mijn vader haalde een bonuskaart uit zijn zak. “Hier, je kan punten sparen bij hem. Ik heb er laatst kibbeling gegeten.”. Mijn vader houdt erg van kibbeling, en als je dat tegenwoordig in Berlijn kan krijgen, is dat best iets bijzonders.

Lees verder “Berlijnse kroketten”

Al weken breek ik me het hoofd over iets vrij onbenulligs.
Vriendin K. aan de overkant van de straat is zwanger en aangezien ik eind deze maand een feestje geef en dat al lang weet, ben ik aan het mijmeren over een non-alcoholisch drankje dat ik haar wil voorschotelen.

Lees verder “Liters vloeibaar goud”

Soms lijkt ook de voor ons zo gewone reis naar Berlijn één grote jetlag.

Donderdag 6.30 uur vliegtuig Weeze, 7.45 uur aankomst Schönefeld.
Thuis tweede ontbijt met veel koffie.
Max op bed, wij ook. Bijslapen.
14 uur: naar de stad, langs een geplande afspraak.
Winkelen.
Eten.
Laat slapen na een wijntje.
Wat lijkt de dag toch lang zo.

Lees verder “Omschakelen”

Een jaar gaat snel, dat zeggen ze allemaal. Is ook zo.

Al weet ik heel goed wat er allemaal geweest is. De eerste uren, de eerste dagen, de eerste maanden. Ineens is het een jaar.

Lees verder “Max(moeder)dag”

Ik vind verjaardagen leuk. En ook al word ik ouder, ik hou na al die jaren ook nog steeds van mijn eigen verjaardag.

Ik krijg dan leuke kadootjes van vrienden, felicitaties, mag taart eten en er valt nog eens een handgeschreven kaartje door de brievenbus. Dit jaar kreeg ik mijn kado van mijn beste Berlijnse vriendin J. al van tevoren. Een blauw, papieren tasje, dichtgeplakt en verzegeld, want het mocht pas op de dag zelf open.

Lees verder “Hartsvriendin = lief x moeite”

Ik was 9 jaar oud en liep de badkamer in. Waarschijnlijk wilde ik mijn tanden gaan poetsen, want het was avond en bedtijd.
Mijn moeder stond voor de spiegel en zei: “Morgen word ik 30”.

Dat is meer dan 20 jaar geleden en toch herinner ik me dat nog heel goed.
Vanochtend om 8 uur belde mijn moeder om te feliciteren. Ik vertelde haar het spiegelverhaal.
Ze lachte en zei dat ze zich die dag nog kon herinneren.
En ook dat dat helemaal niet voelde als 20 jaar geleden.

En ik zit te dubben of dat nou een goed teken of een slecht teken is.
Het zal de leeftijd wel zijn.

Bijna een heel jaar heb ik moeten wachten voordat mijn eerste vriendinnen het ook aandurfden: kinderen krijgen.

Nu is het zover en komen er ook meteen twee tegelijk. Vriendin N. ligt nu met dochter Hanne Joella in haar armen te Amstelveen, Nederland. En beste Duitse vriendin J. ligt in Berlijn met zoontje Clemens.

Allebei geboren op 9 april 2009. Om 12.28 uur en om 16.08 uur.
Alsof ze het met elkaar hebben afgesproken.

…ter wereld. Die houdt de gemoederen al een paar weken bezig. Her en der hoor je dat onbekenden of vrienden hun snorkelspullen uit de kast trekken en gretig aan een videofilmpje beginnen om een half jaar lang op Hamilton Island met de voetjes in het zeewater te bungelen.

Lees verder “De beste baan…”

Het fietsenhok bij S-Bahnstation Rummelsburg heeft een dak van doorzichtige kunststof. Langs de rand loopt een metalen buis, een afvoer voor de regen. Dat je er ook hele andere dingen mee kan doen, blijkt op maandag middag als ik langsloop om de volgende trein te halen.

Lees verder “Zaken doen in barre tijden (op z’n Berlijns)”

Weltenbummler
Het kan! Ik voel me een wereldburger! Een reiziger! Een Weltenbummler! Ik voel de vrijheid!
Ik ben met mijn eigen kind namelijk buiten geweest. In de barre en boze grote wereld… Sterker nog: het is me gelukt om naar het station te lopen en naar het buurdorp te reizen. Met de trein. Met een kinderwagen. En mijn kind erin. Zonder problemen.

Lees verder “Weltenbummler”