Auteur: Ulrike Nagel

Ik ben in 1979 geboren in Greifswald, de toenmalige DDR. Vanaf mijn 5e groeide ik op in Oost-Berlijn, tussen de Plattenbauten van Berlin-Marzahn. De val van de muur maakte ik in 1989 als 10-jarige nog bewust mee. Na mijn eindexamen vertrok ik op mijn 19e voor de liefde en de studie naar Nederland. Na vier jaar communicatiewetenschappen aan de Rijksuniversiteit Groningen sloot ik mijn studietijd af met een postdoctorale opleiding radio- en televisiejournalistiek. Mijn eerste ervaringen als journalist deed ik op bij Radio 1, voor het programma '1opdemiddag' van de AVRO. Daarna ging ik als redacteur aan de slag bij KRO Reporter, een programma voor onderzoeksjournalistiek. Uiteindelijk maakte ik de switch naar de regionale zender RTV Utrecht. Daar heb ik vanaf 2006 gewerkt als verslaggever. Voor radio en tv, en met name als camjo - zelfstandig camerajournalist die zelf draait, interviewt en monteert. In 2011 werd ik ook eindredacteur en combineerde ik beide banen. Veel buiten, en soms binnen; ideaal. Ondertussen heb ik samen met mijn vriend Jos drie kinderen, Max (mei 2008), Lotta (december 2011) en Elise (juli 2016). Na 14 jaar Nederland bedachten we thuis dat het ook wel eens tijd werd voor iets anders: Berlijn. En daarom zijn we in 2012 vertrokken naar mijn 'oude thuisstad'. Om er voor een paar jaar te wonen en te werken. Sinds juli 2012 ga ik daarom als freelance journalist door het leven. Met camera en statief, microfoon en pen. Zie mijn profiel op Linkedin voor referenties en opdrachtgevers. Nog meer info? mail@ulrikenagel.nl
Geplaatst op

Duitse vragen zonder Nederlandse antwoorden

Ik loop inmiddels al vijf jaar rond in Nederland. Onlangs heb ik mijn studie in het noorden verruild voor werk in het westen – een vaak voorkomend verschijnsel voor menig afgestudeerde Nederlander en een bekend fenomeen in Duitsland. Maar ik ben Duitser in Nederland.

Gastcolumn voor het Duitsland Instituut van Ulrike Nagel

Over ‘kassa’ gesproken: waarom zitten achter Nederlandse kassa’s in de supermarkt alleen maar studenten en in Duitsland vaste werknemers? Ik weet sowieso nog niet hoe ik het Nederlandse ‘bijbaanfenomeen’ aan mezelf moet uitleggen. Waar toveren de Nederlanders al die bijbanen vandaan? Als student vind je in Duitsland niet zo makkelijk een bijbaan, omdat dezelfde banen door vaste medewerkers worden vervuld. En dan toch zoveel werkloosheid? Dat snap ik nou niet.

Sinds kort stap ik ook uit op het Centraal Station van Amsterdam. En af en toe ga ik met de metro naar een vriendin. Onder de grond waan ik me in een ander land. Waarom zijn de metro’s in Amsterdam zo verschrikkelijk oud en vies? Deze metro’s passen in mijn hoofd helemaal niet bij het nette, schone, gestructureerde Nederland. De metro’s in Berlijn hebben een warme gele kleur, mooie, nieuwe stoelen en rijden langs schone stations. Ik haat zulke vergelijkingen als Nederlanders ermee aankomen, maar bij de metro’s kan ik niet anders.

Ik typ dit dan wel op een computer, maar elke keer als ik ergens mijn handtekening onder moet zetten, schiet me een nieuwe vraag te binnen. Vaak moet je eerst je eigen naam opschrijven en daarnaast je handtekening. Dat vind ik altijd heel raar, want bij mij zijn die twee dingen gewoon hetzelfde. Bij een Nederlander verschilt het zetten van een handtekening behoorlijk van het opschrijven van een naam. Hoe kan dat? Nederlanders schijnen een handtekening zelfs te ‘oefenen’.

Zo heb ik nog tal van andere vragen: Waarom neemt de Nederlandse krant in de zomer in omvang af en blijft de Duitse krant even dik, terwijl in beide landen sprake is van komkommertijd? Waarom is iemand in Duitsland haast niets waard als hij niet op z’n minst zijn Abitur heeft behaald (en kun je het in Nederland prima met HAVO doen)? Waarom duurt het nu vijf dagen om een pakket of een brief naar Duitsland te sturen en kon dat vroeger binnen twee dagen? Waarom verdwijnt het Nederlandse kabinet in de zomervakantie ook echt meteen maandenlang uit beeld terwijl in Duitsland alle politici in de pers dominant aanwezig blijven?

Fragen über Fragen. Zonder antwoorden. Die moeten we gaan opzoeken. Maar dan wordt de column te lang. En niet denken dat ik zelf te lui ben om al die antwoorden bij al die vragen te zoeken. Ik ben hard bezig. Niet alleen met het stellen van vragen.

Ulrike Nagel komt oorspronkelijk uit Oost-Duitsland, maar heeft communicatiewetenschappen en radio- en televisiejournalistiek
gestudeerd in Nederland. Zij is geïnteresseerd in Duits-Nederlandse betrekkingen en schrijft af en toe artikelen en columns voor het Duitslandweb.